Za oknem szaro, buro, deszczowo i nieprzyjemnie. W Cork ulewy i zalane centrum.
Każdy odlicza dni do nadejścia wiosny, ale przecież to środek zimy... co więc dzieje się w naszych głowach? Brakuje nam słońca i energii, patrzymy za okno, i zagłębiamy się we własnych myślach.
Z racji tego, że mamy nowy miesiąc o dość ponurej aurze, który sprzyja nostalgii i rozmyślaniu postanowiłyśmy, że
uczynimy go miesiącem poznawania siebie.
Na początek musimy pobudzić ciało i umysł, uwalniając pozytywne hormony - endorfiny, czyli będziemy się ruszać (tańczyć, grać w kręgle).
Zaprosimy wszystkich do kolejnych zagadek i testów
psychologicznych (tak, tak - nie bójcie się, to świetna rozrywka!). Zajmiemy się także rękodziełem, które będzie doskonalą
zabawą, a przy tym pozwoli nam spojrzeć na siebie z innej perspektywy.
Mamy nadzieję, że nasze propozycje wszystkim się spodobają i
chętnie się do nich przyłączycie. Na pewno każdy znajdzie coś ciekawego dla siebie,
a przy okazji będziemy się świetnie bawić, spędzając czas w miłym gronie.
Jak
pięknie by mogło być
Na ziemi
wiecznie zielonej,
Wystarczy
wiedzieć, gdzie wstaje świt,
I pójść
w tę stronę.
Wśród
szczęku broni, zgiełku spraw
Krzyczą
Kasandry wszystko wiedzące,
Tu
mądrość świata na nic się zda,
Tu
trzeba umieć spojrzeć w słońce.
Jak
pięknie by mogło być,
Bo
przecież jesteśmy ludźmi,
Jest sen
zbyt straszny, aby go śnić.
Obudźmy
się, obudźmy!
Wśród
krwi, pożogi toczy się gra,
Codziennie
jest Sąd Ostateczny,
Tu
mądrość świata na nic się zda,
Musimy
znów stać się dziećmi.
Jak
pięknie by mogło być,
Ziemia
jest wielką Jabłonią.
Starczy
owoców wystarczy cienia
Dla
tych, co pod nią się schronią.
Jak
pięknie by mogło być,
Przecież
tak dobre jest życie.
Czy nas
słyszycie, czy nas słyszycie.
Czy nas
słyszycie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz